eskiden ceyran denen aydınlatma ve enerji kaynağı olmadığı günlerde isli çıranın başında incemi yahalayan hemen bir hikaye rica ederdi aslında onun gonlunu etmek için yalvarışlara kadar uzanırdı bu hikaye sevdası.Bizler onu dinlerken kendimizi hikaye kahramanının yerine koyar heyecanla mutlu sonu beklerdik.Öyle güzel anlatırdıki olayları birebir yaşardık.Dikkatimizin dağıldığını görse yarıda keserdi onunda dinleyici kitlesinden beklentileri vardı tabii.Derken zaman ilerledi önce almancılar televizyon getirdi jenaratör yada güçlü akülerle televizyonu çalıştırabiliyorlardı.Herkes almancı yolu gözlerdi yazları.ONlar geldiğinde evleri sinema salonlarını aratmazdı.İncemin hikayeleri biraz olsun popülaritesini yitirdi artık öyleki biz ona hikaye için yalvarırken o bize anlatmayı istiyordu.Bundan ozamanlar en çok bizim evin faydalandığı kanısındayım.Son hikayelerinide sanırım birkaç kişi ile birlikte ben dinledim.Gurbet yolculuğu öncesi...Ve elektrik telleri döşenmeye başladı.Adamlar evimize geldiler ve suvahları sökmeye başladılar.80 li yılların sonları zaman..86 daydı sanırım.Evin suvağa yeniydi elime nacağa alıp adamlara girişesim geldi.Neden söküyonuz diye ama kötü bişey olmadığını söleyince büyüklerim biraz olsun yatışdım.Genede için için kendimi yedim durdum.Sonrası elktrik verilmesi tabii alkışlar tufanlar kutlamalar.Nerden bilebilirdimki incemin hikayeleride sona eriyor bu devirle.Ve evler televizyon doldu çeşit çeşit.İncemde kimseye anlatamaz oldu hikayelerini.Ve zamanla unutuldu gitti.Şimdide öle değilmi birine oturmaya gitsen hemen yoh filim başlıyacak yoh dizim var bilmem ne muhabbet bile edilemez oldu ne hikayesi...Ben hala o Demir Kapıyı Kıran AT hikayesinde ki Ahmedim.Soğuk kış günlerinde sobanın başında incemin heyecanlı anlatışını hayal edebilecek kadar gerideyim...Ben hala isli çırada okumaya öğrenmeye çalışan bir ilk okul çocuğuyum.Derslerden sıkılınca cama çıkıp incemin yolunu gözlüyorum.Huzurunuzda ellerinden öpüyorum incemin...

Emmioğlu bu ince dediğin ince fadimemi la.

oguz han kocum gözlerinden öperim
o günler benim hayalimdeki günler ahh keske öyle birinin dizine yatsam hikayelerle uyusam o serefsiz elektirik o ahlaksiz TV vediziler cocuklugumuzu ve aslinda mutlulugumuzu aldi ama suc bizde cünki bu teknoloji harikasini kullanmasini bilmiyoruz nerede o inca fadimeler
bizede eskide ya seydikanini aliemmimkarisisafiye bacimin yada gorulu ibis dayim anlatirdi hikaye senin o yazin cok güzel olmus beni hüzünlendirdin valla
öperim gözlerinde
Erhan

erhan abi sağol hepimizin içinde o günlere özlem var hasret var ne olursa olsun o günler doğaldı o günler belki yokluktu ama bereketli bir yokluk.Nasılki bir kap çorbayla herkes doyardı.Şimdi 4 çeşit yemek yemesek doyduk demiyoruz.Doğallık kalmadı yeni yetişen çocuklarız sağlıklı değil.Höllük yoh anne sütü yoh mama mama mama.Babam 76 yaşında doktora gidince doktor benden sağlamsın diyo.niye Bonani yiyo pilav yiyo Doğal beslenmiş bu yaşına kadar.Biz genciz ya sözde o köyde kaldığımız 10-11 senede olmasa şimdi 50 çeşit hastalığımız olurdu.Zaten doktora gidelim sayar hastalıklarımızı bir bir.Abi sen gelince köy başka havalara bürünürdü nerelerde galdın özlettin.Seydikanın ordan sesin gelirdi köyüniçine hadi gelde gene ayaklarınla tozut yolları.Dağıt bulutları hüzünden neşeye çevir girdiğin ortamları.Ellerinden öpüyorum

Sagol Tikis.O gunlere gittim birden.O donemde genc kizlar elisi yapmak icin biz cocuklarda dersimizi yapmak icin gazlambasini paylasamazdik.Bir de ince'nin rakibi boncuk'cu vardi belki sen onu hatirlamazsin.Koye gelir boncuk satardi.Misafir oldugu eve herkes toplanir, Ince'ninkinden daha radikal olan hikayelerini dinlerdi.